ختلالات وابسته به ارتفاع در ورزش کوهنوردی

اختلالات وابسته به ارتفاع:
ادم محيطی:
دست و صورت (در زنان 2 برابر شایع تر از مردان) و 18 درصد شایعتر درAMS
خونريزی در شبکيه:
در ارتفاع 5000 متر با فراوانی سی درصد.
عوامل بروز: صعود سریع، فشار داخل چشم، سرفه و زور زدن.
علامت: اکثرا بدون علامت، نقص میدان بینائی.
درمان: کاهش ارتفاع، یا دگزامتازون، به طور طبیعی تا 2 ماه بعد بهبود می یابد.
اختلال خواب:
خواب سبک، بیدارشدنهای مکرر، تنفس دوره ای، طی زمان، علائم بهتر می شود.
درمان: استازولامید (250 میلی گرم هنگام خواب) بنزو دیازپین بهتر است اما نباید در ارتفاع استفاده شود.
اختلال عصبی:
علت: افزایش غلظت خون و بروز اختلال در جریان خون مغز به طرق مختلف، اختلالات ایسکمیک و کم خونی های موضعی هموراژیک (خونریزی های موضعی در مغز)، ترومبوتیک (بروز لخته های خون)، اسپاستیک (انقباض عروقی)
علائم: کوری موقتی وگذرا، بیحسی های موقتی و یکطرفه، فلج های یکطرفه
درمان: آسپیرین، دگزامتازون، کاهش ارتفاع.
ميگرن:
شیوع بالاتر میگرن در مردمان ساکن ارتفاعات بلند.
شرايط و علل بروز: خستگی، اشعه آفتاب، تشنگی، گرسنگی، تغییر شرایط عادی زندگی، مسافرت.
ترومبوزها:
مغزی، ریو ✍️انجمن پزشکی کوهستان ایران